In de new york times het volgende artikel (als vooraankondiging van een boek):
(Houd er rekening mee: omdat ik verwijs naar een tekst die niet van mijzelf is zal ik deze bijdrage na een paar dagen weer moeten verwijderen: dan verdwijnen ook de commentaren).
4 opmerkingen:
Naast de argumenten pro voor het bestaan van God die de schrijver noemt zijn er ook sterke tegenargumenten.
Persoonlijk kan ik in de finetuning van het universum geen Godsargument ontdekken.
Het is moeilijk om in de finetuning van het universum een Goddelijk plan te zien. Want wat zou dat plan dan teweeggebracht hebben ? Een eindeloze hoop shit en ellende, rampen en oorlogen en vreselijk lijden van onschuldige kinderen en dieren, vele duizenden jaren lang. Het is moeilijk, zo niet onmogelijk, om een doel te bedenken dat deze middelen heiligt. Het zou grenzen aan een blasfemische onderneming.
De kans dat dit specifieke leven, zoals wij dat kennen, kon ontstaan is wellicht niet zo klein geweest als vaak wordt voorgesteld. Wij hoeven nog niet eens in de multiversum theorie te geloven om te mogen aannemen dat deze kans altijd om en nabij de 1 gelegen kan hebben. Immers er zijn oneindig veel mogelijke werelden en het is dus niet verwonderlijk dat in minstens één van die mogelijke werelden de omstandigheden voor het ontstaan van leven gunstig waren. In al die mogelijke werelden waarin dat niet het geval is bestaat geen leven, ook niet als ze gerealiseerd zouden zijn. Is het werkelijk zo verwonderlijk dat er onder de oneindig vele mogelijke werelden minstens één wereld is waarin wel geconstateerd kan worden dat er leven bestaat? Nee toch? Welnu, in zo'n wereld leven wij want het zou onmogelijk zijn om in een andere wereld (die niet levensvatbaar is ) te leven.
En verder, als de mens naar Gods beeld geschapen is, hetgeen de schrijver mogelijk acht, dan heb ik van God geen hoge pet op. De geschiedenis heeft inmiddels voor deze gedachte meer dan voldoende redenen geleverd. Het "homo homini lupus" van Plautus en Hobbes geven de wreedheid die mensen voor hun soortgenoten kunnen hebben onvoldoende weer. Het zou meer in overeenstemming met de werkelijkheid zijn als wij "lupus" hier vervangen door "homo". Wij hoeven nog niet eens aan de holocaust te denken om, de menselijke geschiedenis overziende, met stelligheid te kunnen zeggen, helaas: "homo homini homo". Ja zo erg is het.
Vr. gr.,
Jac
Hoe groot was de kans dat jij als zaadcelletje jou als eicelletje zou bevruchten? Hoe groot was de kans dat jouw moeder als eicelletje bevrucht werd door juist dat ene zaadcelletje van je opa? En zo voort. De kans dat jij bestaat, is dus bijna gelijk aan nul. Toch besta je. Voila, een mooi godsargument. Net zoals de winst in de staatsloterij. Er moet wel een God zijn want de kans dat je de staatsloterij wint, is heel erg klein.
Of moeten we toch anders aankijken tegen het verschijnsel kans?
Jac en RV, de reden dat ik deze tekst hier heb geplaatst is omdat ze verscheen in de New York Times. Ze zal dan wel de nodige aandacht genereren. De argumenten zijn bekend en zullen -zoals de schrijver zelf ook toegeeft- niet algemeen aanvaard worden. (Nota bene: houd er rekening mee dat ik deze tekst zal verwijderen).
RV en Jan- Auke,
Onder de oneindig vele mogelijke werelden is er geen enkele waarin geconstateerd kan worden dat er geen leven bestaat. Is het dan zo verwonderlijk dat er op z'n minst één wereld is waarin geconstateerd kan worden dat er leven bestaat? Als er onder de 10000 worpen met een dobbelsteen geen enkele is waarin 0 gegooid wordt, is het dan zo verwonderlijk dat er op z'n minst één is waarin geen 0 gegooid wordt?
vr. gr.,
Jac
Een reactie posten